Prologue

Przycisnęła czoło do szyby i ponownie zaczęła myśleć o wszystkim, co
do tej pory się wydarzyło.

Pierwszy raz nie wyjeżdżała z przymusu. Zrobiła to z własnej woli, by móc uciec od zła, które wyrządziło jej życie. Jakby pozostała w dawnym miejscu zamieszkania, nigdy by o nim nie zapomniała. Nawet opuszczając dotychczasowy dom, nie jest pewna, czy uda jej się osiągnąć cel. Bardzo trudno, jeśli to w ogóle możliwe, jest wymazać z pamięci kogoś, kto był najważniejszą osobą w twoim życiu. Niestety, trzeba pogodzić się ze stratą, nawet jeśli jest ogromna.

- Zaraz będziemy na miejscu, Violu – usłyszała delikatny głos swojej ciotki.

Kobieta była ostatnią, poza rodzeństwem, bliską jej osobą.
Niestety, dziewczyna została rozdzielona ze swoim jedynym, ukochanym bratem tylko po to, by mógł rozwijać swoją karierę. Nie miała mu tego za złe, chciała dla niego wszystkiego najlepszego, więc pozwoliła mu wyjechać.

Mimo to wciąż odczuwała jego brak. Zawsze byli sobie bliscy. Ufali sobie i nie mieli przed sobą najmniejszych tajemnic. Wiedzieli, że mogą liczyć na drugą osobę w każdej chwili.

Jednak teraz odległość ich dzieląca zmniejszy się do zera. Jak tylko doleci do nowego domu w Buenos Aires, znów go zobaczy. Jest pewna, że nie pozwoli, by cokolwiek ponownie ich rozdzieliło. Po wszystkich bolesnych wydarzeniach, jakie jej się przytrafiły, nie chce być sama.

Ostatni raz wyjrzała przez okno i zaczęła szykować się do wyjścia z samolotu.

Nadszedł czas na nowe życie.

__________________________________

Dalej nie jestem wprawiona w prologach :<

Jesteście ciekawi, jakie „bolesne wydarzenia” zmusiły Violettę (o niej jest mowa w prologu, ofc :3 ) do opuszczenia domu? ^^ Dowiecie się za kilka rozdziałów :3 (Na pewno nie jest to maltretowanie/bicie. Nie napisałabym czegoś takiego >o< )

Mam nadzieję, że nowa historia chociaż odrobinę Was zaciekawi :3

Ps. Tylko prolog napisałam w narracji 3-cio osobowej. Rozdziały będą w 1-szo, tak, jak wcześniej c: